Gedoogbeleid in de trein

Aan het begin van dit decennium werd met veel controverse het OV-chipkaartsysteem geïmplementeerd in het Nederlandse openbaar vervoer. Gedurende enkele maanden of zelfs jaren was bij Nederlanders eens niet het weer het favoriete onderwerp om over te klagen, maar de OV-chipkaart. Vrijwel iedereen was het er over eens dat het een verschrikkelijk ding was en dat de papieren kaartjes nooit mochten verdwijnen.

Dronken seks maakt nog geen verkrachting

Een tijd geleden was de hashtag #itaintrape trending op Twitter. Een nare hashtag waarbij de gebruiker omstandigheden moest aangeven die verkrachting zouden vergoelijken. Zo waren enkele opties ‘if she’s asleep’, ‘if she moans’ of ‘if she said yes earlier’. Hoe vreselijk deze hashtag ook is, bij het opzoeken leken de meeste tweeps die de hashtag gebruikten dit juist te doen om in verzet te komen tegen het ‘serieuze’ gebruik. Een van de redenen waarom de zin trending was, was juist deze tegenreactie. Het verzet uitte zich vooral in uitspraken die ´consent´ benadrukten. Hoewel goed bedoeld, zie ik ook in deze tweets een gevaar. Een tegenaanval tegen de zogeheten ‘rape culture’, die zelf ook alles behalve empowering is.

Referendum Nieuw-Zeeland: met vlag en wimpel slagen, of een vlag op een modderschuit?

De huidige vlag van Nieuw-Zeeland.

Nieuw-Zeeland, het land dat zo zuidelijk ligt dat er regelmatig kaarten verschijnen waar het land niet op is afgebeeld, houdt komend jaar een referendum over zijn vlag. De huidige vlag, die nog afkomstig is uit het tijdperk van Britse overheersing, heeft de afgelopen paar jaar geen bijzonder sterke positie meer, met ongeveer een kwart tot een derde van de bevolking die de vlag veranderd zou willen zien. Men vindt dat de vlag impliceert dat Nieuw-Zeeland nog altijd een Britse kolonie is, dat het te veel op de Australische vlag lijkt, en dat de vlag de Maori-bevolking te weinig vertegenwoordigt. Voor dit referendum wordt in twee rondes bepaald of de huidige vlag behouden blijft, of dat deze vervangen wordt door één van deze vijf alternatieven. 

Witwassen

Witwassen doen sommige mensen met geld dat zij op illegale wijze verkregen hebben; geld dat een ongewenste afkomst heeft, om het zo maar te stellen. Als jij niet wilt dat mensen weten dat jouw geld ergens vandaan komt waar het niet vandaan hoort te komen, kun je stappen ondernemen, een paar transacties uitvoeren, en het lijkt alsof er nooit iets illegaals is gebeurd. Witwassen is daarmee zelf ook een misdrijf. Wat men echter ook kan witwassen zijn mensen. Dat klinkt misschien nóg illegaler dan het witwassen van geld zou zijn, maar dat is het bij lange na niet.

Weten van de hoed en de rand

Gisteren was het weer de derde dinsdag in september. Zoals bij de meeste Nederlanders wel bekend is, is dat bij ons Prinsjesdag. Dat klinkt als een soort nationale feestdag voor kinderen of iets dergelijks, maar de naam is ietwat misleidend. In werkelijkheid worden op deze dag de troonrede en de miljoenennota gepubliceerd. Het is de dag waarop Nederland te horen krijgt wat ze mogen verwachten op het gebied van economische voor- en tegenspoed, internationale vraagstukken en andere prangende kwesties. Feitelijk een soort politiek weerbericht dus.

Terug van weggeweest

Het is alweer ruim een half jaar geleden dat ik afscheid nam van De Columnisten. Ik hoopte toen dat het zou gaan om een tijdelijk vertrek en gelukkig bleek dat zo te zijn. Vanaf deze week zal ik weer tweewekelijks een column schrijven. Ik ben blij terug te zijn bij mijn vertrouwde stekje. Voor deze eerste column wil ik jullie graag rondleiden door mijn ervaringen van de afgelopen tijd.

Doe eens even cis, dan doe je al trans genoeg

Deze zomer was het in één keer erg hip om jezelf, of anderen, buiten de hokjes te plaatsen. Of eigenlijk, om meer gecompliceerdere hokjes te verzinnen en mensen daarin te plaatsen. Men is ineens pansexueel, genderfluïde en cisgender. Wat? Over hokjes in kwestie geen kwaad woord, we hebben ze ergens toch nodig om de grote wilde wereld om ons heen te begrijpen.  Mijn grootste probleem is nog niet eens dat er zoveel keuze, het is meer dat ik de keuzes niet ken en niet begrijp. Ik ben vast niet de enige: tijd om daar eens verandering in te brengen.

Kos

Vakantie? Welke vakantie? Ik was alleen maar aan het werk, de verhuisdozen stonden de halve zomer in de kamer en er moesten ook nog allerlei meubels worden gekocht. Maar toch! Ondanks dat we zo druk waren en mijn rekening zowat leeg was, hadden we alsnog een weekje gevonden om weg te kunnen. En na lang zoeken hadden we zorgvuldig de bestemming gekozen. Kos. Het in-financieel-rampzalig verkerende Griekenland dat toen en nu bekend staat om de vluchtelingenellende.

Over Manchester, Edinburgh en hoe het best een stad te leren kennen

De Columnisten van Catan zijn er een tijdje tussenuit geweest en in de afgelopen paar maanden is er bij iedereen veel gebeurd. Men had belangrijke stages te lopen of scripties te schrijven, maar voor mij was het meest toonaangevend juist dat ik mijn stage afgelopen jaar niet heb gehaald. Dat heeft als consequentie dat ik komend collegejaar niet in Manchester zal doorbrengen, wat wel de bedoeling was. Daar heb ik me inmiddels met opgeheven hoofd weer overheen gezet en zo kon ik met goede moed mijn vakantie in gaan. Deze is niet zo indrukwekkend geweest als Thijs’ reis door Europa en Thomas’ Suprise Me-vakantie, maar het was daarom niet minder welkom.

Flitsvakantie vol verrassingen

Het was voor de Columnisten een lange zomervakantie, maar ook ik ben weer terug voor een nieuw seizoen! Net als Roel gisteren deed zal ik wat vertellen over de tijd dat ik afwezig was. Helaas heb ik niet zoveel spectaculairs te vertellen over mijn stage bij TNO of mijn scriptie, hoewel beide ervaringen zeker boeiend en leerzaam waren. Ook ben ik, door de drukte omtrent het afronden van mijn studie, niet echt voor langere tijd weg geweest. Waar ik echter wel over wil vertellen is een specifiek weekend medio juli, waarin ik samen met een goede vriend een ‘surprise me’-vakantie had geboekt.