Het coolste computerspel aller tijden

Stel je voor: je bent een paarse aliën in een groene speedo. Je volk heeft er een sport van gemaakt om naar de Aarde te reizen, haar bewoners te ontvoeren en te onthoofden, en met die hoofden als masker elkaar te bevechten. Je moet een breed arsenaal aan verschillende collega-sporters verslaan, hun hoofden stelen en ondertussen door levels heen navigeren. Uiteindelijk word je dan gehuldigd als de beste hoofdenjager uit de asteroïdengordel. Klinkt te bizar voor woorden? Het bestaat. Maar vrijwel niemand kent het.

We moeten Wilders serieus gaan nemen

De Partij voor de Vrijheid, of eigenlijk ‘Partij Wilders’, is inmiddels allang geen nieuw fenomeen meer. Er is veel over gesproken, geschreeuwd, geklaagd en misschien zelfs gezongen. Toch ga ik er hier opnieuw over schrijven met de Europese Verkiezingen in het achterhoofd.  Goed, het is ze dan niet gelukt zonder connecties met andere partijen een EU-fractie te starten en over het algemeen zijn veel mensen vooral erg blij dat ze niet zo groot zijn geworden. Maar dan de realiteit; volgens de informatie van het AD is de PVV in toch een groot gedeelte van Nederland  groot geworden.

Niet dik worden is geen piece of cake

Dikke mensen eten te veel. Dikke mensen sporten te weinig. Dikke mensen zijn lui en hebben geen conditie. Ha. Ha. Ha. Het aantal grappen dat hierover wordt gemaakt is oneindig, maar de aanname is in veel gevallen onjuist. Zelfs vandaag nog zei een studiegenoot tegen mij dat dikke mensen nog 3000 kilocalorieën per dag kunnen eten en dan afvallen; hij zei het met een grijns, maar hij meende het echt. Toen ik namelijk reageerde dat dikke mensen niet eens per se te veel (kilocalorieën) eten, werd ik ronduit in mijn gezicht uitgelachen. “ Wat, is het genetisch bepaald dan? Ze worden gewoon op een dag tonnetje rond?!”

De nieuwskaravaan op wereldtour

Je ziet het dagelijks voorbij komen in het nieuws: ellendeverslaggeving. Terroristische bomaanslagen, oorlogsslachtoffers, scheepsrampen en verwoestend natuurgeweld. Hoe je het ook wendt of keert, menselijk drama scoort altijd en maakt elke nieuwsuitzending boeiend. Alhoewel… dat is een tijdje het geval. De manier waarop het nieuws sommige feiten en situaties op lange termijn behandelt is oppervlakkig en dat stoort mij.

Waarom het CDA minder stemmen maar meer zetels heeft dan D66

Mede dankzij de bijzondere uitslag kan ik nog één blog over de Europese verkiezingen schrijven. Nu de definitieve uitslag binnen is, is namelijk duidelijk geworden dat het CDA in ieder geval in Europa nog altijd een grootmacht is. Christenen en agrariërs zijn traditioneel bevolkingsgroepen met en hoge opkomst, zeker wanneer een verkiezing deels over landbouwsubsidies gaat. Het CDA werd om deze reden met 5 zetels de grootste Nederlandse partij in het Europees Parlement. D66 haalde net iets meer stemmen, maar krijgt slechts 4 zetels. Hoe dit komt? De meeste nieuwsberichten hierover melden enkel dat dit komt door de lijstverbinding die het CDA heeft met ChristenUnie-SGP, maar legt daarna niet uit hoe dit in zijn werk gaat. Ik hoop jullie dit proces zo helder mogelijk uit te kunnen leggen met een aantal grafieken die ik in een klein uurtje in elkaar heb geflanst in Paint.

Masturberen kan écht niet

Dat Apple eigenlijk niet meer zo heel erg staat voor het geweldig open minded  ‘think different’ is iets wat bij de meeste mensen al is doorgedrongen. Dat is verder ook niet heel erg, want de meesten van ons zijn gewoon blij met zo’n tof apparaatje van het merk. Ook ikzelf maak mij er schuldig aan dat ik zonder serieuze overwegingen een iPhone 5s heb aangeschaft nadat mijn trouwe oude model na 3.5 jaar de geest gaf. Dat Apple vreselijke werkomstandigheden ondersteunt weten we ook allemaal, daar ga ik dan ook  niet over schrijven. Ik ga schrijven over iets wat veel minder erg is, maar desalniettemin ook wel erg opmerkelijk: het preutse, strenge beleid van Apple over wat wel en niet in de Appstore mag verschijnen.

Kijken naar een sport die niemand boeit

Op 12 juni is het eindelijk zover: dan begint het WK voetbal. Heel Nederland heeft er natuurlijk enorm naar uitgekeken. De Roy Donders-juichpakken vliegen door de virtuele lucht als je YouTube bezoekt. Winkels als het Kruidvat hebben een compleet gangpad gewijd aan allerhande oranjekleurige meuk. Maar hoewel ik helemaal niets tegen voetbal heb, kijk ik helemaal niet zo uit naar 12 juni. Er zijn namelijk veel leukere dingen te zien op tv, als je het mij vraagt.

Waarom wij (toch maar niet) UKIP stemmen

Thijs verdiept zich al langer in de Europese verkiezingen vanuit Nederlands perspectief, maar in het Verenigd Koninkrijk is er ook iets interessants aan de hand. Daar is UKIP (United Kingdom Independence Party) een politieke partij die vrij veel controverse oproept. Decennia lang zijn de enige partijen die het noemen waard waren Labour, Liberal Democrat en Conservative geweest, maar UKIP komt tegenwoordig meer en meer in het nieuws. Dit heeft vooral te maken met hun ferme overtuiging dat Groot-Brittannië afstand moet nemen van de Europese Unie. Het (volgens hen te vrije) immigratiebeleid speelt in dat standpunt een grote rol, wat gepaard gaat met een reputatie van racisme. Vandaag ging de hashtag #WhyImvotingUKIP trending in Groot-Brittannië. Dit was bedoeld als een hashtag die UKIP ten goede zou komen, maar dat pakte iets anders uit dan gepland.

 

En weer verlaat een tevreden klant het pand…

Ik ben laatst in mijn eentje wezen shoppen. Even voor de duidelijkheid: dat kan ik absoluut niet, want ik ben zo’n jongen die het liefst onder protest wordt meegesleurd door de stad. Dan heb ik een richtlijn, structuur en iemand die me er constant aan helpt herinneren dat ik toch écht een nieuwe garderobe nodig heb. Maar, bij gebrek aan betere invulling van mijn vrije tijd en een winkelpartner op dat moment, dook ik dus in mijn uppie de Van Haren in. Terwijl ik langzaam tussen de schoenendozen beweeg en af en toe wat moedeloos zucht, wordt mijn handicap opgemerkt. “Kan ik u ergens mee helpen?” Nee, irritante mevrouw die het ongetwijfeld goed bedoeld maar ik liever niet mee in gesprek ga.

Just here because I have to be: waarom stemplicht een slecht idee is

Met mijn vierde en laatste blog over de verkiezingen van het Europees Parlement ga ik toch nog een beetje valsspelen, omdat ik het over een effect ga hebben dat niet alleen voorkomt in Europa, maar ook bij de gemeente, de Provinciale Staten, en soms zelfs de Tweede Kamer. De opkomst bij de verkiezingen voor het Europees Parlement dreigt namelijk niet best te worden: slechts 39 procent. Ter vergelijking: bij de vorige waterschapsverkiezingen (weten jullie waar dit over gaat? Ik ook niet!) zijn er waterschappen geweest waar de opkomst even hoog was. Dit soort dramatische opkomstcijfers nodigt uit tot een discussie over het verplicht stellen om naar de stembus te gaan.

En dat is een erg slecht idee.